Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
Huiswerk les 1_Sylvia
-
Huiswerk les 1_Sylvia
Ochtendmoment
Vanuit mijn slaapkamer loop ik op blote voeten over de rode glimmende tegels in de gang, die koel aanvoelen. Als ik vervolgens via de brede stenen traptreden de hal beneden bereik zie ik dat de luiken hier al dicht zijn om de hitte buiten te sluiten. Als ik de eetkamer binnenloop is de tafel gedekt en staan het gevulde broodmandje, de koffiepot en gevulde waterkan al klaar. De zware deur die toegang geeft tot de tuin staat op een kier waardoor het zonlicht de keuken binnenglipt. Als ik de deur open om in de tuin verse munt te plukken voor in mijn thee, stroomt het zonlicht direct gulzig naar binnen.
De vrouw die iedere dag het ontbijt verzorgt komt uit de keuken gelopen en na de goedemorgen-groet vraagt ze of ik deze ochtend een gekookt ei bij het ontbijt wil. Het antwoord op deze vraag luistert heel nauw. Na een week verblijf in dit oude landhuis op een berg in Toscane, weet zij inmiddels dat ik een ‘6 minuten ei’ wil. Naargelang de grootte van het ei moet dit echter naar boven of naar beneden bijgesteld worden. De buitenkant van de dooier heb ik graag iets stevig maar niet hardgekookt en de binnenkant moet niet helemaal vloeibaar maar smeuïg zijn.
De verse munt geplukt, de deur weer op een kier, krijg ik zittend aan de houten keukentafel mijn ei geserveerd. Het is altijd weer spannend wat er onder het kapje zit. Snot eieren lust ik niet. Omdat ik niet wilde dat de ontbijtmevrouw mij zou inschatten als een verwend nest heb ik met haar mijn verhaal gedeeld, van lang, lang geleden toen ik nog een meisje van zes, zeven jaar oud was en bij mijn tante logeerde. Zij en haar man hadden acht kinderen en woonden in een klein huis in Amsterdam. Mijn moeder drukte mij op het hart dat ik altijd alles moest opeten want ze hadden het niet breed dus ik moest dankbaar zijn voor alles wat ik voorgeschoteld kreeg. Ik zie mezelf nog zitten aan die formicatafel in hun kleine keuken. Ik was alleen met mijn tante en voor mijn neus in een eierdopje een gekookt ei met het kapje er al af. Ik kon zien dat het een snot ei was want het eiwit is dan doorzichtig en slijmerig. Ik wist dat ik niet van tafel kon alvorens ik het had opgegeten. Ik bleef maar naar het ei turen dat steeds groter en groter werd.
Het volgende moment opende ik mijn ogen en lag ik op de keukenvloer. Nieuwsgierige neefjes en nichtjes, een bezorgde tante en boze oom over mij heen gebogen. Ik bleek met mijn voorhoofd baf! in het gekookte snot ei gevallen te zijn. Nadat ik deze belevenis op een geschikt moment met de ontbijtmevrouw gedeeld had hoefde ik niets meer uit te leggen. Ook deze zomerochtend terwijl ik aan de houten keukentafel zit en de cicaden buiten hun zoemend geraas inzetten, zet ik mijn lepeltje in een perfect gekookt ei. -
8 Replies
-
Hallo Sylvia,
Een leuk verhaal over je ochtendeitjes, Echt klein geschreven, klein gehouden. Je kunt het nog korte, nog kleiner maken door uitleg weg te laten, en de lezer zelf de conclusie te laten trekken.
Bv. ‘Het is altijd spannend wat er onder de dop zit.’ => Wat zit er onder de dop?
Jammer vind ik dat er in de eerste alinea drie keer een zin met Als begint.
Succes, en ik lees graag nog meer eitjes van je!
groet ,Door
-
dankjewel voor je reactie, en nu lees ik het ook, inderdaad drie maal ‘ ALS’ dat was mij zelf nog niet opgevallen. Nu voel ik terwijl ik het weer lees dat het niet lekker ‘bekt’. Dat is het fijne van feedback, dank daarvoor.
-
-
Lieve Sylvia,
Mooi klein geschreven en op een slimme manier herinneringen toegebracht. Ik heb een heel goed beeld van hoe het landhuis eruit ziet – en zou er zo naar toe willen.
Ik lees niet veel lichaamstaal en daar zou je misschien nog eens op kunnen letten. Hoe zit jij erbij, daar aan tafel? Hoe staat de ontbijtdame naast je? Hoe reageert haar lijf op jouw verhaal over het verleden, welke gebaren maakt ze, hoe kijkt ze?
Persoonlijk vind ik de tekst, vooral in het begin, wat gekunsteld en niet soepel lopen. Ik zou het veel actiever maken, zoiets van: ‘Op blote voeten loop ik mijn slaapkamer uit. De rode, glimmende tegels van de gang voelen koel aan. Via de brede, stenen trap bereik ik de hal, waar de luiken al dicht zijn etc.’ Kun je daar wat mee?
Een aantal specifieke vragen, suggesties en dingen die me verder opvielen:
– “verse munt te plukken”: Het verbaast me dat de ontbijtdame precies weet wat je voor je ontbijt wil en alles al klaargezet heeft, inclusief koffie, maar dat je zelf de munt voor je thee gaat plukken. Wellicht kun je toevoegen dat zij de verse muntblaadjes met opzet achterwege heeft gelaten omdat ze weet dat jij het fijn vindt om die zelf te plukken?
– “komt uit de keuken gelopen”: Je begint op een nieuwe regel hier, maar ik ben even kwijt waar we zijn in de tijd. Sta jij nog steeds in de deuropening op weg naar buiten om munt te plukken of ben je al terug en zit je aan de ontbijttafel?
– “op deze vraag luistert heel nauw”: Voor jou of voor haar? Ben jij degene die de tijd moet gaan uitrekenen? Zo niet, dan hoeft zij de vraag toch niet meer te stellen en weet ze al precies wat jouw voorkeuren zijn?
– “vloeibaar maar smeuïg zijn”: Aannemende dat jij Nederlands bent en de ontbijtdame Italiaans, vraag ik me af in welke taal je deze gedetailleerde instructies over kan brengen. Misschien kun je nog iets toevoegen over de spraakverwarring en het (komische) resultaat op je gekookte ei de eerste paar dagen?
– “krijg ik zittend aan”: Ik zou ‘zittend’ weglaten, klint wat raar.
– “inschatten als een verwend nest”: Nou, nou, ja, dat had je goed ingeschat, die indruk kreeg ik als lezer ook – en heel slim om je zo ook tegenover de lezers te verontschuldigen, plus dat je meteen dingen blootgeeft over je verleden en je persoonlijkheid, knap gedaan!
– “is altijd weer spannend”: Ik zou ‘altijd’ weglaten hier.
– “Ik zie mezelf nog zitten”: Mooi, zo kijken we allemaal mee door jouw ogen.
– “eiwit is dan doorzichtig”: Vervangen door ‘eiwit was doorzichtig’.
– “steeds groter en groter werd”: Leuk, die beleving van een kind beschreven
– “snot ei gevallen te zijn”: Maar hoe kwam je dan op de grond terecht?
– “met de ontbijtmevrouw gedeeld had”: En nu, na dat hele verhaal, denkt de ontbijtdame hopelijk niet meer dat je een verwend nest bent, maar wel een grote kletsmajoor 😉
– “perfect gekookt ei”: Oh fijn, the happy end <3
Hopelijk heb je er wat aan.
Dankjewel,
Babs
-
Hallo Sylvia, wauw! Dankjewel voor je tekst en dat ik je mocht lezen. Kleinschrijven is voor jou nog helemaal nieuw en wat heb je alle aspecten goed laten zien! Herinneringen, acties, de omgeving (LLL). Soms schiet je met je details uit de bocht maar dat geeft voor nu in deze leerfase helemaal niets! Het is juist prachtig om te zien hoe jij aan het oefenen bent hiermee en ik weet zeker dat jij heel binnenkort de balans gaat voelen waar ik het in de video over heb!
https://www.loom.com/share/fe9748238d87445f97a91c4ad9901318?sid=2370f89b-f238-4fad-8641-218e2744d866
Tot in de les, heb een fijne dag! Brenda
—-
Ochtendmoment
Vanuit mijn slaapkamer loop ik op blote voeten over de rode tegels in de gang, die koel aanvoelen. Beneden zijn de luiken al dicht om de hitte buiten te sluiten. In de eetkamer staat de tafel gedekt met een gevuld broodmandje, koffiepot en een waterkan. Als ik de deur open om in de tuin verse munt te plukken voor in mijn thee, stroomt het zonlicht direct gulzig naar binnen.
De vrouw die hier iedere dag het ontbijt verzorgt komt uit de keuken gelopen en na de goedemorgen-groet vraagt ze of ik deze ochtend een gekookt ei bij het ontbijt wil. Het antwoord op deze vraag luistert heel nauw. Na een week verblijf in dit oude landhuis op een berg in Toscane, weet zij inmiddels dat ik een ‘6 minuten ei’ wil. Naargelang de grootte van het ei moet dit echter naar boven of naar beneden bijgesteld worden. De buitenkant van de dooier heb ik graag iets stevig maar niet hardgekookt en de binnenkant moet niet helemaal vloeibaar maar smeuïg zijn.
Aan de keukentafel krijg ik mijn ei geserveerd. Het is altijd weer spannend wat er onder het kapje zit. Snot eieren lust ik niet. Omdat ik niet wilde dat de ontbijtmevrouw mij zou inschatten als een verwend nest heb ik met haar mijn verhaal gedeeld, van lang, lang geleden toen ik nog een meisje van zes, zeven jaar oud was en bij mijn tante logeerde.
Zij en haar man hadden acht kinderen en woonden in een klein huis in Amsterdam. Mijn moeder drukte mij op het hart dat ik altijd alles moest opeten want ze hadden het niet breed dus ik moest dankbaar zijn voor alles wat ik voorgeschoteld kreeg. Op een zondag zat ik aan formicatafel in hun kleine keuken. Ik was alleen met mijn tante en voor mijn neus in een eierdopje een gekookt ei met het kapje er al af. Ik kon zien dat het een snot ei was want het eiwit is dan doorzichtig en slijmerig. Ik wist dat ik niet van tafel kon voordat ik het had opgegeten. Ik bleef maar naar het ei turen dat steeds groter en groter werd. Het volgende moment opende ik mijn ogen en lag ik op de keukenvloer. Nieuwsgierige neefjes en nichtjes, een bezorgde tante en boze oom over mij heen gebogen. Ik bleek met mijn voorhoofd in het gekookte snot-ei gevallen te zijn. Nadat ik deze belevenis op een geschikt moment met de ontbijtmevrouw gedeeld had hoefde ik haar niets meer uit te leggen. Ook vandaag zet ik mijn lepeltje in een perfect gekookt ei.
-
Wat een leuk stukje Sylvia. Vooral je terugblik over waar vandaan je trauma voor een snotterig ei vandaan komt.
Ik heb niet veel toe te voegen, want Babs en Brenda hebben vrijwel alles al gezegd.
Wat ik je wel wil meegeven, // rode glimmende tegels. Mocht je dit willen gebruiken, houdt er dan rekening me dat achter het woord rode een komma hoort.
in de tuin verse munt te plukken // Ik denk dat het woord ‘verse’ overbodig is, nogal logisch als je het plukt.
Het antwoord op deze vraag luistert heel nauw. // Het antwoord luistert niet nauw, maar de bereidingswijze.
Het volgende moment opende ik mijn ogen en lag ik op de keukenvloer // Ik moet mijn bewustzijn verloren hebben, want het volgende moment open ik mijn ogen en lig op de grond.
Ook deze zomerochtend terwijl ik aan de houten keukentafel zit en de cicaden buiten hun zoemend geraas inzetten, zet ik mijn lepeltje in een perfect gekookt ei. // Terwijl de cicaden buiten hun zoemend geraas inzetten, zet ik mijn lepeltje. // Het eerste gedeelte van de zin zou ik weglaten zoals Brenda zegt.
Misschien denk je nu wel, wat was er wel goed na zoveel opmerkingen, maar het verhaal is echt leuk en we willen je verhaal allemaal mooier maken.
Liefs Gerda
-
dankjewel Gerda voor je uitgebreide feedback. Heb ik zeker wat aan, zoals verse munt; inderdaad als ik het pluk is het vers, kijk dat zijn van die dingen waar ik zelf dan overheen lees en fijn dat anderen mij dat kunnen teruggeven. Had wat inlogproblemen maar nu ben ik er weer, hartelijke groet van Sylvia
-
Dankjewel dat ik je mocht lezen. Mooi hoe je je herinnering opvoert in zo’n klein moment.
Er zijn al veel mooie tips en feedback gegeven. Hier wat mij opviel:
Je wisselt de setting en acties mooi af. Er mag nog wat meer lichaamstaal bij.
Je beschrijft het eerste deel heel precies, toch mag het wat meer actief. Het stuk zoals Brenda herschreven heeft, leest prettiger. Dat was zelf ook leerzaam voor mij om dit verschil te zien:)
De vrouw die iedere dag het ontbijt verzorgt komt // Volgens mij mag hier een komma tussen de werkwoorden verzorgt en komt.
Zij en haar man hadden acht kinderen en woonden in een klein huis in Amsterdam // Dit zou je nog kunnen herschrijven naar: Zij en haar man woonden met acht kinderen in een klein huis in Amsterdam.
Lieve groet, Nicole
-
Beste Sylvia,
Als je bij mij komt ontbijten, weet ik precies hoe ik je ei zal moeten koken. Bij voorbaat zal ik al het snot uit mijn eieren halen. Dat is heel duidelijk. Doch ik zou in beschrijvingen minder het woordje “als” gebruiken. En voor de lezer is het onbelangrijk of het eetkamer of keuken genoemd wordt. Voor mij is het een beetje verwarrend .Later in het verhaal zou ik het plukken van verse munt en de deur op een kier, niet herhalen. Als je vertelt over vroeger, zou ik schrijven dat je een meisje van zes was en niet: zes of zeven. De ontbijttafel ziet er goed uit maar “gevuld” zou ik vervangen door: in het broodmandje liggen…. de koffiegeur ….
Verder kan ik me een heel goede voorstelling maken van de sfeer en het huis in Toscane waar je logeert. Dat heb je echt goed beschreven.
Met vriendelijke groeten,
Christiane
Log in to reply.