Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
Sylvia_Huiswerk les2_ Tekst
-
Sylvia_Huiswerk les2_ Tekst
BLS les 2 Beeldspraak
Jaren, jaren geleden van ver voor verdriet, was ik een lopend twee-mens, in mij was er plaatsgemaakt voor twee. Binnen mijn lichaam bevonden zich vier nieren, twee kloppende harten en een bloedsomloop anders dan de mijne, wat op zich al een wonder is.
Diep in mij hechtte zich een moederkoek, door een dunne streng verbonden met het kind, een jongen die in mijn lichaam groeide. Via deze verbinding voorzag ik hem van zuurstof en voedingsstoffen.
Soms voelde ik een handje of was het een voetje, tegen mijn heupen aanduwen en wenste ik dat mijn buik doorzichtig was. Zo zou nog meer zichtbaar zijn dat wij een wandelend wonder waren.
Toen het eenmaal zover was voelde ik onze zoon uit mijn lichaam geboren worden. De koek was op, het kind moest eruit. Met een ongekende niet te stuiten kracht wist ik hem op de golven van krachtige weeën naar buiten te persen. Door de navelstreng zaten wij nog letterlijk aan elkaar vast. Bij het doorknippen van deze band begon het eerste loslaten. Hij moest nu op eigen kracht verder, los van mij. Mijn lichaam reageerde al snel op zijn gehuil, en na enkele dagen schoot de melk mijn borsten in. ‘Heb jij ook chocolademelk?’ vroeg een neefje nieuwsgierig terwijl hij toekeek hoe ik mijn baby aan de borst voedde.
Ons bed werd een bed vol geluk gevuld met een vader, een moeder, een peuter meisje en een baby jongen. Nog weer later hoorde ik soms midden in de nacht of in de vroege ochtend kindervoetjes mijn kant van het bed naderen en schoof er een warm kinderlijfje tegen mij aan. Zo kon het gebeuren dat de kinderen met een verzameling knuffels alle ruimte innemend, tussen ons in lagen en wij naar de randen van ons bed gedreven werden. Behalve onze nachtrust leed ook ons humeur hieronder. Er moest een ander en vooral groter bed komen.
Ik kon niet voorzien dat het moment op mij af kwam rollen dat ons bed, eens te klein voor zoveel geluk, in de toekomst te groot zou zijn om in te schuilen tegen immens verdriet.
Op het moment dat ik moeder werd was ik mij direct ten volle bewust van mijn kwetsbaarheid. Dat is wat liefde doet. Als moeder heb ik over mijn kinderen te waken, ze te behoeden voor ongeluk en het kwade, ze om te leren gaan met teleurstellingen en aandacht te hebben voor hun verdrietjes en pijntjes. Mijn armen en lijf als veilige haven, een toevluchtsoord. Als mijn baby’s huilen schieten mijn borsten als in een reflex vol met melk, precies op de goede temperatuur. Als mijn kinderen paniek-huilen gaan er bij mij direct alarmbellen rinkelen en schiet ik subiet in de actiemodus. Ik ben op alles voorbereid, zelfs mijn eigen lichaam doet mee aan het klaren van de klus als hoedster en voedster van mijn gezin. Maar toen was daar ineens die dag. Die ik niet aan zag komen. De dag dat ik mijn nachtmerrie zou gaan leven. -
3 Replies
-
Hallo Sylvia,
Een herkenbare, goede tekst, met een mooie beginzin: de tweemens, maar het eerste begin ‘jaren geleden van ver voor verdriet’ dat roept spanning op.
Leuk ‘de koek was op’. En ook de chocolademelk is erg leuk.
‘Ons bed werd een bed vol geluk gevuld met’ Zou eenvoudiger kunnen: Ons bed werd overladen met geluk: vader, moeder etc.
De zin ‘Ik kon niet voorzien…. immens verdriet.’ Mooi, dat ‘rollen’, én de tegenstelling die je maakt met te klein voor geluk en te groot om te schuilen.
De beeldspraak ‘Mijn armen en lijk als veilige haven, een toevluchtsoord, is veel gebruikt. zo ook de rinkelende alarmbellen.
‘Leven in een nachtmerrie’ wordt ook frequent gebruikt. Deze zin sluit goed aan bij het begin.
hartelijke groet, Door
-
Hola Sylvia, dankjewel voor je tekst, wat heb je je verhaal mooi geschreven! Vooral hoe je ons in je verhaal trekt aan het begin, dat is erg goed gelukt. Mijn feedback vind je hier:
https://www.loom.com/share/59627993242e49628899ada59a0bab1a?sid=ca18246c-48d6-44d1-bd9c-a2d62de69c06
-
Dankjewel voor je mooie tekst. Ik was gelijk nieuwsgierig door het ‘lopend twee mens’ en werd daardoor het verhaal ingetrokken. Mooi en origineel hoe je vervolgens over je zwangerschap vertelt.
Je tekst is ook heel herkenbaar als moeder zijnde. De chocolademelk vond ik heel grappig om terug te lezen. Het is herkenbaar, wellicht ook veel gebruikt onder borstvoedende moeders, maar mij stoort het niet.
‘Wandelend wonder waren’ vind ik persoonlijk een mooie en zo voelt het ook echt wanneer je zwanger bent. Ook in combinatie met dat je daarvoor schrijft mijn buik doorzichtig was.
‘Ik kon niet voorzien dat het moment op mij af kwam rollen dat ons bed, eens te klein voor zoveel geluk, in de toekomst te groot zou zijn om in te schuilen tegen immens verdriet.’ à wat een prachtige manier om dit – zware – onderwerp aan te kondigen. Met de tegenstelling die je gebruikt. En eigenlijk kondig je het met je beginzin ook al mooi aan.
Na deze zin was ik even zoekende wat er gebeurd was, en dat duurde even omdat je eerst ging omschrijven hoe je als moeder over je kinderen waakt. Ik denk dat de suggestie van Brenda heel mooi is om daar een stuk uit te halen. Zo is het krachtiger en dichter bij de nu lijn. Dit was voor mij ook leerzaam om te zien.
Dankjewel voor je mooie en kwetsbare tekst.
Warme groet,
Nicole
Log in to reply.