Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
Huiswerk les 2_Nicole_tekst
-
Huiswerk les 2_Nicole_tekst
Ik zit in de hoek van de slaapkamer achter mijn kleine bureau, dat ingeklemd staat tussen een antieke ladekast en het kleine strookje muur naast het raamkozijn. Uit de woonkamer hoor ik de kinderen ruzie maken. Niet op letten, Bas zorgt voor ze, ik heb nu een uur tijd voor mijzelf. Ik kijk naar de kristallen en orakelkaarten die langs de rand tegen de muur aan staan, de zon schijnt op een rozenkwarts, mijn beker thee staat ernaast. Het is fijn om mijn eigen plek te hebben, ook al is het nog geen vierkante meter.
Wat zal ik eerst doen? Een meditatie? Een boek lezen? Of zal ik schrijven? Ik kijk naar het lilapaarse lijntjesschrift voor mij, ik heb er veel in geschreven de afgelopen weken. Mijn emoties waren als domino stenen die één voor één omvielen, en op papier kon ik ze in goede banen leiden. Steeds kwam er een nieuwe laag zichtbaar, anders dan de buitenkant deed vermoeden. Onder boosheid lag angst, onder verdriet lag liefde. Wat zal ik vandaag treffen?
Ik voel tranen branden in mijn ogen. Ik weet dat ik nu weer moet schrijven, dat ik mijn emoties niet meer tegen moet houden, en dat ik mij hierna beter voel. Ik adem diep in en blaas met een zucht uit. Dan open ik mijn schrift, pak mijn zwarte Parker vulpen, ga iets voorover zitten, en zet de eerste letters op papier.
De bewegingen van mijn pen zetten al snel een lawine in gang, woorden tuimelen over het papier, alsof ze van de helling afrollen. Modder vermengd met ijs wordt inkt bevlekt met tranen. Ik schrijf alsof mijn leven er van af hangt. Dan voel ik de vaste grond onder mijn voeten, mijn adem wordt rustiger, de modderstroom is geweken. Mijn emoties maken nu plaats voor een zachte liefdevolle stem. Ik blijf schrijven tot er niets meer komt en leg dan mijn pen neer. Ik gaap een paar keer en neem een slok van mijn thee die inmiddels koud is geworden. Met mijn beker in de hand lees ik de laatste zinnen:
Je volwassen ik kan deze pijn nu aangaan, dragen. Kijk haar in de ogen, houd haar vast, onderzoek haar van alle kanten, zonder oordeel, maar met compassie en liefde alsof ze een heel kwetsbaar vogeltje is dat je in de hand hebt. En laat haar dan los, laat haar vrij. Het vogeltje vliegt weg, omhoog naar de stralende zon. Dan zijn jullie beiden weer vrij.
Ik glimlach en sla dan mijn schrift dicht. Dit is de beloning wanneer ik door mijn emoties heen schrijf. Ik denk aan de zin die ik eerder las: ‘Emoties zijn je kinderen, intuïties zijn je leraren’.* Op papier komen de emoties van mijn innerlijk kind en de wijsheid van mijn innerlijke stem samen.
Ik leg mijn schrift in de onderste lade van de kast, op mijn stapel spirituele boeken. Dan hoor ik geklop op de deur, snel sluit ik de lade en ga rechtop zitten achter mijn bureau.
* Pamela Kribbe. Gesprekken met Jeshua.
-
7 Replies
-
Dag Nicole
Ik kan je tekst heel goed volgen en je beeldspraak ‘Emoties zijn je kinderen, intuïties zijn je leraren’ vind ik een hele goeie 😊. Heb hem genoteerd.
Dan open ik mijn schrift, pak mijn zwarte Parker vulpen, <s>ga iets voorover zitten,</s> en zet de eerste letters op papier. … ga iets voorover zitten, voelt voor mij storend
Mooi om te lezen,
Groetjes, Rudie
-
Dag Rudie, alleen zeggen dat het storend is, is niet helpend. Waarom is het storend voor je?
-
Nicole, als je schrijft: Dan open ik mijn schrift, pak mijn zwarte Parker vulpen, ga iets voorover zitten, en zet de eerste letters op papier. De beweging dat je je pen pakt is het voor mij al alsof je al boven je papier zit om te schrijven. En als je dan schrijft: ga iets voorover zitten. Dan is het alsof ik ineens een beweging terug moet. Voor mij is het al volledig als de zin zo loopt: Dan open ik mijn schrift, pak mijn zwarte Parker vulpen en zet de eerste letters op papier.
-
Wauw, dat is echt een mooie aanvulling bij je feedback Rudie! Dankjewel!
-
-
-
-
Dag NIcole,
Mooie tekst, waarin je je heel dapper toont.
Een paar opmerkingen:
‘Uit de woonkamer hoor ik de kinderen ruzie maken.’ Concreter is: Ik hoor de kinderen ruzie maken in de woonkamer. Of: Uit de woonkamer komen ruzieende kreten van de kinderen.
Waar staan die orakelkaarten? Langs welke rand?
‘Wat zal ik het eerst doen ….. schrijven?’ ==> Wat zal ik gaan doen? Mediteren? Lezen? Schrijven?
De zin ‘Mijn emoties waren ….. leiden.’ Beeldspraak:de emoties die als dominostenen omvallen kan ik niet zo goed rijmen met ‘in goede banen leiden.’ Dat vallen gebeurt te netjes, het is meer stortregen van emoties.
‘Ik weet dat ik nu weer moet schrijven….. tegen moet houden..’ ==> ik zou het andersom zeggen: IK weet dat ik mijn emoties …. en dat ik nu weer moet gaan schrijven.’
‘Modder vermengd met ijs wordt inkt bevlekt met tranen.’ Is het niet beter andersom: Inkt bevlekt met tranen wordt een modderstroom vermengd met ijs.
‘Mijn emoties maken nu plaats….stem.’ ==> Nu voel /hoor ik een liefdevolle stem van binnen.
Het kwetsbare vogeltje is een mooi beeld.
hartelijke groet, Door
-
hoi Nicole,
Hierbij mijn feedback voor jou!
https://www.loom.com/share/e7d2685c025944a08cf1af618b765b9f?sid=d49427ab-f5dc-4759-8b10-bb3bb2ecbb41
loom.com
Loom | Free Screen & Video Recording Software
Use Loom to record quick videos of your screen and cam. Explain anything clearly and easily – and skip the meeting. An essential tool for hybrid workplaces.
-
Dag Nicole,
Ook ik heb de quote ‘Emoties zijn je kinderen, intuïties zijn je leraren’ opgeslagen. Ik kan niet anders dan mij aansluiten bij de anderen dat je dit prachtig verwerkt hebt in je tekst.
‘Ik voel tranen branden in mijn ogen’ vind ik een lastige om te lezen. De emoties zitten hoog maar er is nog ruimte om ze te observeren. Dit kan aan mijn manier van lezen liggen maar het schept voor mij afstand.
Dan beschrijf je heel mooi de emoties die tuimelen, een lawine, modderstormen – mooie beeldspraak verwerkt – (… emoties bedaren) en dan heel kort erop: ‘ ik gaap een paar keer’ , nogmaals dit kan aan mijn manier van lezen liggen, voor mij leest het niet lekker volgend op de rollercoaster aan emoties die je beschrijft.
hopelijk heb je er iets aan,met groet van Sylvia
Log in to reply.