Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
Huiswerk 2 Beter leren schrijven 2 Christiane Van Noten
-
Huiswerk 2 Beter leren schrijven 2 Christiane Van Noten
Beelspraak: 10 vinden
– Als je niet van richting veranderd, eindig je misschien waar je naartoe ging. Lao -Tse
– Gaat een deur dicht, gaat elders een raam open
– Met de wind mee.
– -Diegene die de schoen past, trekke hem aan.
– Geef me je hand.
– Stilte voor de storm
– Ik voel me veel en niets tegelijk. Irene van Lippe- Biesterfeld
– Zoals een kat zich uitrekt, zo vlijt de zon zich om me heen. Irène v. L- B.
– Door weer en wind.
– Je hoeft een vis niet te leren zwemmen.
10 zelf maken
-Eensgezind zijn als grasstengels die door de wind meewaaien.
-Luchtballon gaat omhoog op het moment dat ik besluit om het toch te doen.
-Meerdere lange takken vol blauwe bloemetjes bewegen op en neer door de wind alsof ze hetzelfde idee hebben.
– Vriendelijk groeten net zoals honden als ze elkaar tegenkomen.
-Oneindig als de golfen van de zee.
-Tot jezelf komen als naar een sterrenhemel kijken.
-Saai als een stapel handdoeken.
-Vredig als meeuwen in de lucht.
-Veilig in mijn schaduw.
-Zo divers als in Antwerpen.
Aan de linkeroever van de Schelde.
De golfjes van de Schelde komen in rustig tempo naar me toe, naar de linkeroever van de Schelde. Ik zoek waar ze naartoe gaan en zie dat ze aan de oever hun eigen stroompje vormen. Het lijkt op mijn gedachten van de afgelopen dagen toen ik meende dat ik in Breda tevergeefs mijn vriendschap met mijn familie tezamen met mijn ex zocht en het voor mij leek alsof ze zich van mij afgezonderd hadden. Ik schreef op een gegeven moment een WhatsApp aan mijn ex en meldde hem wat ik voelde, dat mijn leven tegelijkertijd met mijn gedachten hun eigen stroompje volgden, ver weg uit Breda. Nu kijk ik naar de overkant van de Schelde en zie het Vlinderpaleis, het gerechtsgebouw dat gebouwd is door Richard Rogers, de architect die ook het museum Centre Pompidou in Parijs gebouwd heeft. Hij heeft het gebouw verdeeld in verschillende delen waarvan elk dak op het zeil van een zeilboot lijkt. Ik kijk ernaar en ze doen me echt denken aan zeilbootjes die op de Schelde varen. Dan valt mijn blik op de Schelde en zie twee echte zeilbootjes achter elkaar aan varen. Het ene haalt het andere in, ze varen een tijdje naast elkaar. Zo zie ik mijn ex en mijzelf deze middag elkaar op dezelfde manier ontmoeten op de Grote markt in Antwerpen. Onze gedachten liepen hand in hand naar het restaurant waar we mosselen zouden gaan eten. Onze oudste dochter was erbij en het leek alsof zij de wind stuurde zodat onze bootjes naast elkaar gingen varen. Op de golfjes van de Schelde voeren twee zeilbootjes vredig naast elkaar. Mijn ex wees een Italiaans restaurant aan waar wij met zijn drieën aan een tafeltje gingen zitten. Gelukkig hadden ze mosselen want daar had mijn ex echt zin in. Zeeuwse mosselen door een Belgische kok gekookt, zijn voor mij de lekkerste. We smulden van de mosselen, genoten van elkaar en ook van het Beiaardconcert dat op hetzelfde moment plaats vond. Ondertussen voelden wij de warmte van ons gezin en spraken af om dat in de toekomst meer te doen maar dan ook met onze andere kinderen en kleinkinderen erbij. ‘Mille grazie’, bedankte mijn ex de kok toen hij naar de rekening vroeg. We stonden recht, sloegen onze armen om elkaar heen.. Toen mijn dochter en mijn ex de andere kant van de Grote Markt uitliepen, klopte dit niet voor mijn gevoel. Het deed pijn. Net zoals Rex, mijn hond, wou ik de kudde bij elkaar houden. Ik klemde mijn tanden op elkaar, porde mezelf in mijn zij en bedacht dat wij gescheiden waren. Dit gevoel wou ik even laten zinken en liep naar de Pont aan de Schelde om me naar de Linkeroever te laten brengen.
-
5 Replies
-
Dag Christiane
Je schrijft over je ex, het woordje ex komt acht keer voor. Je zou in het begin ook kunnen zeggen: ‘mijn ex heet … Ronald’ oid. Om dan over Ronald te lezen weet je dat het jouw ex is.
Deze zin snap ik niet helemaal, misschien zo?
Het lijkt op mijn gedachten van de afgelopen dagen, toen <s>meende ik dat</s> ik in Breda <s>tevergeefs</s> mijn vriendschap met mijn familie, tezamen met mijn <s>ex</s> Ronald, zocht en het voor mij leek alsof ze zich van mij afgezonderd hadden.
… Ik schreef op een gegeven moment een WhatsApp aan mijn ex Ronald en meldde hem wat ik voelde, dat mijn leven tegelijkertijd met mijn gedachten hun eigen stroompje volgden, ver weg uit Breda.
Groetjes, Rudie
-
Dag Christiane,
Leuk, de vergelijking van je gedachten met de golfjes van de Schelde. Het water, zee, sloot, of meer is een dankbaar item voor beeldspraak. Maar ik kan niet zo goed zien hoe die golfjes aan de oever hun eigen stroompje vormen. En de vergelijking kan ik ook niet helemaal volgen, het komt me wat gemaakt over. De tweede zin is voor mij een beetje warrig. Ik zou een punt zetten achter ‘afgelopen dagen.’ Dan begint in feite de uitleg van je vergelijking: eerst lijken samen te gaan, dan apart. Bijvoorbeeld: Ik meende dat ik samen met mijn ex in Breda mijn gezin kon hervinden, maar het leek etc.’
In de volgende zin, daarin is ‘en meldde hem’ overbodig, en ik zou ‘tegelijkertijd’ vervangen door ‘en’.
‘Ik kijk ernaar en ze doen me echt denken’: dat is logisch je hebt het zelf net gezegd, het dak lijkt op het zeil van een zeilboot. Maak ervan: Net zeilbootjes op de Schelde. ‘Dan valt mijn blik op de Schelde en die twee echte…’ Kan dan korter, krachtiger: ‘En kijk, daar varen echt twee zeilbootjes achter elkaar.’
‘Zo zie ik mijn ex ….ontmoeten’ ==> Het zijn mijn ex en ik, die elkaar ontmoetten op de Grote Markt….
‘…’t leek of zij de wind stuurde zodat…’ ==> het leek of zij de wind zodanig in de zeilen blies dat …
‘klopte dit niet voor mijn gevoel’ ==> kreeg ik het benauwd.
Is Rex een (schaaps) herder, ‘mijn herdershond,’
‘bedacht dat wij gescheiden waren’, ==> zei tegen mezelf: we zijn toch gescheiden.
‘Dit gevoel wou ik even laten zinken …’ ==> Dit gevoel wou ik laten zinken, en ik smeet het in de golfjes van de Schelde, toen ik op de Pont naar de Linkeroever stond.
==>: dit zijn maar suggesties die bij mij opkwamen toen ik je tekst las. Helemaal aan jou om ermee te doen wat je wilt.
hartelijke groet, Door
-
Dag Christiane,
uit de lijst met jouw eigen beeldspraak vind ik ‘saai als een stapel handdoeken’ heel leuk en de ‘blauwe bloemetjes (…) alsof ze hetzelfde idee hadden’, ook heel sprekend.
Ik zie dat je voor de gevonden beeldspraak veel gebruik hebt gemaakt van spreekwoorden en gezegden. Graag had ik ook een beeldspraak gelezen uit een boek wat bijvoorbeeld tot jouw favorieten behoort, of waar jij inspiratie uithaalt.
Over de tekst:
knap hoe je de nu-lijn- herinnering- terug naar nu-lijn in deze tekst verweven hebt. Ik worstel daar zelf nog zo mee.
Waar je me kwijtraakt is als je het over Breda hebt :’ tevergeefs mijn vriendschap met mijn familie tezamen met mijn ex zocht en het voor mij leek alsof ze zich van mij afgezonderd hadden.’ Tezamen met mijn ex, dus jouw familie in Breda hadden zich afgezonderd van jullie beiden? En waar bleek die afzondering dan uit? Dan schrijf je over het Vlinderpaleis en over de architect en wat hij nog meer gebouwd heeft. Ik denk dat dit waardevolle informatie kan zijn maar is dit niet beter in een voetnoot te vermelden? Het maakt de overgang zo groot naar waar jouw gedachten over gaan op dat moment…
Dan valt jouw blik op de Schelde, maar daar sta je toch al? Tot slot mooie beeldspraak over het hand in hand lopen van jullie gedachten en hoe de dochter de wind stuurde (..)met groet van Sylvia
-
Hola Christiane,
Hierbij mijn feedback voor jou per video: https://www.loom.com/share/7569359429c549ed8932f9c932f57eeb?sid=44deb371-a036-4a29-9a94-1c51c90d7785
Tot in de les!
-
Hoi Christiane,
Mooi hoe je beschrijft over de omgeving, de architectuur, de vergelijking met de zeilboten en hoe dit weer bij je gedachten uitkomt.
Het viel mij wel op dat je het woord zeilboten een aantal keer kort na elkaar benoemt. Maar als je de zin die Brenda ook aangaf weghaalt, dan is dat geen probleem meer.
Ik struikelde net als de anderen ook over de zin “Het lijkt op mijn gedachten van de afgelopen dagen toen ik meende dat ik in Breda tevergeefs mijn vriendschap met mijn familie tezamen met mijn ex zocht en het voor mij leek alsof ze zich van mij afgezonderd hadden.” Ik heb hem een paar keer gelezen, maar begrijp hem echt niet. Misschien kun je deze dus herschrijven of in stukken delen.
Verder merkte ik dat ik het woord ex ook vervelend vond om te lezen. Vooral omdat het zo kort achter elkaar terugkomt, maar ook omdat het een afstand schept die je op dat moment volgens mij niet zo voelde. Je zou misschien een keer ex kunnen benoemen en wat de naam is, en dan verder gaan met de naam.
Dankjewel dat ik je mocht lezen en tot vrijdag in de les.
Warme groet,
Nicole
Log in to reply.