Wat een mens die Simone. Zo heerlijk manipulatief.

Een paar kleine dingen;

of zoals toen Paul me over een gekookt eitje vertelde dat hij het wel gezien had. // Deze zin begrijp ik niet

voorbij dringende // een woord?

Er zijn nog maar twee plaatsen vrij op de nauwe banken // ‘maar’ kan weg

‘Jawel, best,’ // best’, knik ik ongeïnteresseerd. / Er zijn vele manieren van knikken en ik kan me voorstellen dat je nu niet enthousiast bent.

‘Ga maar weg dan,’ mompel ik.
‘Goed. Die kut-Martijn ook. Jullie verpesten mijn leven. Klaar ermee. We gaan lol hebben. Hier en nu. Jij ook. Ik zou ook niet weten waar ik anders naar toe zou gaan, trouwens. Niet dat Nederland nu zo gezellig is.’ Ze pakt ook haar stokken en klikt ze tegen de mijne, als een proost. // Geweldig. Ik voel hoe gefrustreerd je moet zijn.