Hoi Sylvia,

Dankjewel voor je mooie tekst. Ik was gelijk nieuwsgierig door het ‘lopend twee mens’ en werd daardoor het verhaal ingetrokken. Mooi en origineel hoe je vervolgens over je zwangerschap vertelt.

Je tekst is ook heel herkenbaar als moeder zijnde. De chocolademelk vond ik heel grappig om terug te lezen. Het is herkenbaar, wellicht ook veel gebruikt onder borstvoedende moeders, maar mij stoort het niet.

‘Wandelend wonder waren’ vind ik persoonlijk een mooie en zo voelt het ook echt wanneer je zwanger bent. Ook in combinatie met dat je daarvoor schrijft mijn buik doorzichtig was.

‘Ik kon niet voorzien dat het moment op mij af kwam rollen dat ons bed, eens te klein voor zoveel geluk, in de toekomst te groot zou zijn om in te schuilen tegen immens verdriet.’ à wat een prachtige manier om dit – zware – onderwerp aan te kondigen. Met de tegenstelling die je gebruikt. En eigenlijk kondig je het met je beginzin ook al mooi aan.

Na deze zin was ik even zoekende wat er gebeurd was, en dat duurde even omdat je eerst ging omschrijven hoe je als moeder over je kinderen waakt. Ik denk dat de suggestie van Brenda heel mooi is om daar een stuk uit te halen. Zo is het krachtiger en dichter bij de nu lijn. Dit was voor mij ook leerzaam om te zien.

Dankjewel voor je mooie en kwetsbare tekst.

Warme groet,

Nicole