Dag Christiane,

Leuk, de vergelijking van je gedachten met de golfjes van de Schelde. Het water, zee, sloot, of meer is een dankbaar item voor beeldspraak. Maar ik kan niet zo goed zien hoe die golfjes aan de oever hun eigen stroompje vormen. En de vergelijking kan ik ook niet helemaal volgen, het komt me wat gemaakt over. De tweede zin is voor mij een beetje warrig. Ik zou een punt zetten achter ‘afgelopen dagen.’ Dan begint in feite de uitleg van je vergelijking: eerst lijken samen te gaan, dan apart. Bijvoorbeeld: Ik meende dat ik samen met mijn ex in Breda mijn gezin kon hervinden, maar het leek etc.’

In de volgende zin, daarin is ‘en meldde hem’ overbodig, en ik zou ‘tegelijkertijd’ vervangen door ‘en’.

‘Ik kijk ernaar en ze doen me echt denken’: dat is logisch je hebt het zelf net gezegd, het dak lijkt op het zeil van een zeilboot. Maak ervan: Net zeilbootjes op de Schelde. ‘Dan valt mijn blik op de Schelde en die twee echte…’ Kan dan korter, krachtiger: ‘En kijk, daar varen echt twee zeilbootjes achter elkaar.’

‘Zo zie ik mijn ex ….ontmoeten’ ==> Het zijn mijn ex en ik, die elkaar ontmoetten op de Grote Markt….

‘…’t leek of zij de wind stuurde zodat…’ ==> het leek of zij de wind zodanig in de zeilen blies dat …

‘klopte dit niet voor mijn gevoel’ ==> kreeg ik het benauwd.

Is Rex een (schaaps) herder, ‘mijn herdershond,’

‘bedacht dat wij gescheiden waren’, ==> zei tegen mezelf: we zijn toch gescheiden.

‘Dit gevoel wou ik even laten zinken …’ ==> Dit gevoel wou ik laten zinken, en ik smeet het in de golfjes van de Schelde, toen ik op de Pont naar de Linkeroever stond.

==>: dit zijn maar suggesties die bij mij opkwamen toen ik je tekst las. Helemaal aan jou om ermee te doen wat je wilt.

hartelijke groet, Door