Hallo Babs,

Wat heerlijk om zo’n spannend stuk te lezen! Hoera voor jou en het fictieve verhaal.

Klopt het voor jou als ik zeg dat je soms te veel zoekt naar het mooie, originele, poëtische? Op sommige punten lijkt een omschrijving voor mij wat te gezocht. Ik heb het daarover in de video. Kijk maar of je iets herkent in wat ik je teruggeef.

Natuurlijk heb ik het ook over alles wat WEL hartstikke goed is gelukt, en geloof mij: dat is veel!

Je kijkt de video hier: https://www.loom.com/share/18ecf3b7748e481dabfe33af81fadfc1

Tot in de les Babs, heb een mooie dag! Liefs!

—

Ik ben nog geen twee stappen de slaapkamer in, wanneer de koelkast met een hardnekkige brom aanslaat. In een reflex spring ik de kamer weer uit en mijn ogen schieten naar de beweegloze, gesloten voordeur.
Terwijl de koelkast op een rustigere toon verder knort, houdt de rest van het appartement een moment lang de adem in.
Ik verroer langzaam de hand die ik voor mijn mond geslagen heb en blaas haperend uit. Ik weet dat Simone niet thuis zal komen, deze keer. Ik heb haar zelf bij het hotel afgezet en er nog een kopje koffie gedronken, terwijl zij al de tafels aan het dekken was voor de lunch.
Nieuwe moed inzuigend sluip ik opnieuw de kamer binnen en kijk voorzichtig rond. Net als gisteren, is het bed niet opgemaakt. In de verre hoek ligt nog steeds de roze koffer uitdagend op zijn rug.
Op mijn tenen loop ik verder haar domein in, langs haar bed. Ik negeer de gesloten wandkast en het nachtkastje. Ook duw ik de aantrekkingskracht van de smoezelige slipjes weg, ondanks het overwelmende zoetzure Simoneparfum dat me overvalt.
Ik richt mijn blik op het raam. Een tak van de walnotenboom schudt verwoed, alsof het een bezwerende vinger op wil steken. Mijn adem stokt en ik trek mijn armen tegen mijn borst, ineens koud. De straat is grijs en leeg.

Ik ben nog geen twee stappen de slaapkamer in, wanneer de koelkast met een hardnekkige brom aanslaat. Ik SCHRIK ERVAN en blaas haperend uit. Ik weet dat Simone niet thuis zal komen, deze keer WANT IK heb haar zelf bij het hotel afgezet en er nog een kopje koffie gedronken, terwijl zij al de tafels aan het dekken was voor de lunch. NET als gisteren, is het bed niet opgemaakt ZIE IK. In de hoek ligt nog steeds de roze koffer uitdagend op zijn rug.
Op mijn tenen loop ik ERNAARTOE, langs haar bed. Ik negeer de gesloten wandkast en het nachtkastje. DE aantrekkingskracht van de smoezelige slipjes DUW IK weg. Een tak van de walnotenboom schudt verwoed, alsof het een bezwerende vinger op wil steken. De straat is grijs en leeg.

Voor de koffer zak ik op mijn knieën neer. Mijn handen trillen als ik ze uitstrek. De rits is gesloten vandaag. Aan de korte bovenkant van de koffer, voel ik het lipje. Tot mijn opluchting is er geen hangslot of cijfercode. Ik trek en de rits maakt een klagend, snerpend geluid. Verschrikt kijk ik op, EN KIJK NAAR het raam. VAN ELK GELUIDJE, AL BEN IK ZELF DE VEROORZAAKSTER ERVAN, LAAT ME SCHRIKKEN. De straat is nog steeds leeg. De walnootboom beweegt traag en bars. Mijn rug is INMIDDELS nat van het zweet.
DE deksel is open nu en ik bekijk de inhoud. Ik zie dezelfde laarzen als gisteren. Het kanten ondergoed, een zachtwollen trui. Eronder ontwaar ik wijnrood leer. Onwillekeurig strijk ik erover. Het voelt als de blozende wang van een baby onder mijn ijzige vingers.
Ik zie haar voor me, in het soepele zwarte bikerjack dat ze vaak draagt. Heeft ze twee leren jassen bij zich? Ik voel een steek van jaloezie en schud mijn hoofd. Focus nu.
EEN mysterieuS houten kistje is de hoek in geduwd, half verscholen onder haar spijkerbroek. Het heeft ongeveer de maat van de tekendoos die ik vroeger op school had. Voorzichtig vouw ik de jeanspijpen opzij en voel aan de deksel van het doosje. Het zit vast met een bronskleurig haakje, net zoals bij mijn oude tekendoos, dat gemakkelijk opzij te schuiven is. Zonder verder na te denken klap ik het deksel open.
Het is een schatkist. Ik zie een stevige rol van EUROBILJETTEN, minstens twee zware, gouden halskettingen, een duur uitziend, fors mannenhorloge met leren band, een paar gouden ringen, een wirwar van losse oorbellen. Tegen de kant gedrukt is een paspoort, dat van haar neem ik aan, en op de bodem liggen een paar gevouwen vellen papier en een creditcard. Haar verlóren creditcard?