Lieve Sylvia,

Mooi klein geschreven en op een slimme manier herinneringen toegebracht. Ik heb een heel goed beeld van hoe het landhuis eruit ziet – en zou er zo naar toe willen.

Ik lees niet veel lichaamstaal en daar zou je misschien nog eens op kunnen letten. Hoe zit jij erbij, daar aan tafel? Hoe staat de ontbijtdame naast je? Hoe reageert haar lijf op jouw verhaal over het verleden, welke gebaren maakt ze, hoe kijkt ze?

Persoonlijk vind ik de tekst, vooral in het begin, wat gekunsteld en niet soepel lopen. Ik zou het veel actiever maken, zoiets van: ‘Op blote voeten loop ik mijn slaapkamer uit. De rode, glimmende tegels van de gang voelen koel aan. Via de brede, stenen trap bereik ik de hal, waar de luiken al dicht zijn etc.’ Kun je daar wat mee?

Een aantal specifieke vragen, suggesties en dingen die me verder opvielen:

– “verse munt te plukken”: Het verbaast me dat de ontbijtdame precies weet wat je voor je ontbijt wil en alles al klaargezet heeft, inclusief koffie, maar dat je zelf de munt voor je thee gaat plukken. Wellicht kun je toevoegen dat zij de verse muntblaadjes met opzet achterwege heeft gelaten omdat ze weet dat jij het fijn vindt om die zelf te plukken?

– “komt uit de keuken gelopen”: Je begint op een nieuwe regel hier, maar ik ben even kwijt waar we zijn in de tijd. Sta jij nog steeds in de deuropening op weg naar buiten om munt te plukken of ben je al terug en zit je aan de ontbijttafel?

– “op deze vraag luistert heel nauw”: Voor jou of voor haar? Ben jij degene die de tijd moet gaan uitrekenen? Zo niet, dan hoeft zij de vraag toch niet meer te stellen en weet ze al precies wat jouw voorkeuren zijn?

– “vloeibaar maar smeuïg zijn”: Aannemende dat jij Nederlands bent en de ontbijtdame Italiaans, vraag ik me af in welke taal je deze gedetailleerde instructies over kan brengen. Misschien kun je nog iets toevoegen over de spraakverwarring en het (komische) resultaat op je gekookte ei de eerste paar dagen?

– “krijg ik zittend aan”: Ik zou ‘zittend’ weglaten, klint wat raar.

– “inschatten als een verwend nest”: Nou, nou, ja, dat had je goed ingeschat, die indruk kreeg ik als lezer ook – en heel slim om je zo ook tegenover de lezers te verontschuldigen, plus dat je meteen dingen blootgeeft over je verleden en je persoonlijkheid, knap gedaan!

– “is altijd weer spannend”: Ik zou ‘altijd’ weglaten hier.

– “Ik zie mezelf nog zitten”: Mooi, zo kijken we allemaal mee door jouw ogen.

– “eiwit is dan doorzichtig”: Vervangen door ‘eiwit was doorzichtig’.

– “steeds groter en groter werd”: Leuk, die beleving van een kind beschreven

– “snot ei gevallen te zijn”: Maar hoe kwam je dan op de grond terecht?

– “met de ontbijtmevrouw gedeeld had”: En nu, na dat hele verhaal, denkt de ontbijtdame hopelijk niet meer dat je een verwend nest bent, maar wel een grote kletsmajoor 😉

– “perfect gekookt ei”: Oh fijn, the happy end <3

Hopelijk heb je er wat aan.

Dankjewel,

Babs