Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
Huiswerk 3 Beter leren schrijven 2 Tweede versie
-
Huiswerk 3 Beter leren schrijven 2 Tweede versie
18 jaar geleden
<div>
</div><div>‘Mijn leven moest beter’. Daar ga ik aan werken. Na mijn scheiding, nu vijf jaar geleden, kan ik me in mijn nieuwe situatie nog steeds niet thuis voelen. Plotseling zie ik in dat mensen die een hond hebben, deze regelmatig uitlaten. Jaaàà..dat was het ,ik heb een hond nodig ,deze gaat structuur in mijn leven brengen. Ik vind op internet een kweker die Labrador en – Golden – Retriever- pupjes heeft. Ze zijn acht weken oud en mogen bij hun moeder weg. Mijn dochter Annick wilt met me mee gaan kijken. Intussen zijn we ook allebei in de ban van onze verhuis naar Zuid-Frankrijk, wat we heel toevallig op hetzelfde moment besloten en aan elkaar verteld hadden. ‘Je moet een Labrador nemen’ zegt Annick, zij had er al twee. Zodoende zouden wij in het Zuiden gaan wandelen met drie labradors. Als de fokker ons mee neemt, komt er een allerliefst pupje naar me toegelopen. Ik ben verkocht. Dit is het mijne. Een zwarte Labrador. De naam van mijn hond moest met een ‘B’ beginnen volgens Annick. De namen van haar honden zijn Beau en Baloe en de mijne zou Bess heten.
</div><div>Dozen worden ingepakt en alles geregeld voor de verhuis. Annick was al met haar gezin naar Mons in Zuid-Frankrijk vertrokken en ik zou later met het vliegtuig komen met mijn Bessje. Hij moest ingeënt worden voor hondsdolheid.
</div><div>Dat kon pas als hij twaalf weken oud was. En hij zou als handbagage in het vliegtuig met me me gaan maar dan mocht hij niet zwaarder dan vijf kg wegen. De oplossing werd gevonden. Ik ga zo spoedig mogelijk vertrekken. De dierenarts besluit om een brief te schrijven om te verklaren dat Bess nooit in aanraking geweest was met honden met hondsdolheid. Deze plannen zijn uitsluitend vanuit Zaventem mogelijk .Op het vliegveld aangekomen, liet ik de ritssluiting van de tas zo lang mogelijk open. Bess kijkt heel lief rond. Wat een onderneming voor dat kleine beestje.
</div><div>Gedurende heel de vlucht is Bess heel lief in de tas aan mijn voeten. Annick zou ons in Nice komen ophalen. Na mijn landing zet ik mijn koffer en de tas met Bess erin op een bagagekar. Hij is zo lief en wat zielig dat de ritssluiting nog steeds dicht is. Ik besluit die zodanig te openen dat hij met zijn kopje uit de tas kan komen.Hij kijkt lief rond. Een heel grote fout van mij. Niet alleen de medepassagiers die Bess komen aaien en hem zo lief vinden, doch ook de douane had dat gezien.
</div><div> – ‘Madame, wilt u mij de papieren van uw hond laten zien?’ Zij zochten in zijn paspoort of hij ingeënt was voor hondsdolheid.
</div><div>- ‘Pas de problème’, antwoord ik vol overtuiging en haal al mijn papieren uit mijn tas.
</div><div>- ‘S’il vous plaît monsieur, ik heb alles wat u vraagt, hier is de brief die de dierenarts geschreven heeft. Alles is perfect in orde’. Ik kan zo doorlopen meende ik,….
</div><div>Bess kijkt lief rond.
</div><div>Zo schattig en vertederend dat lief zwart kopje uit de tas.
</div><div>- ‘Le chien, alleen de hond moet onmiddellijk terug het vliegtuig in en het is voor hem verboden om Frankrijk binnen te komen.’
</div><div>– ‘Ca ne va pas’, antwoord ik. ‘Hij gaat dood als hij terug moet, comment… wie gaat er zich over hem ontfermen?’
</div><div>- ‘Het moet, geen andere oplossing’.
</div><div>- ‘Monsieur, ik laat hem niet alleen’.
</div><div>– ‘Bien sûre, u laat hem alleen, hij gaat onmiddellijk en heel alleen terug naar ’t vliegtuig’.
</div><div>Verbijsterd kijk ik hem aan, de douanier loopt het bureau in om de retour naar het vliegtuig te regelen. Gedecideerd kijkt zijn collega mij aan en plotseling fluistert hij: ‘vite, vite, vlug, vlug’ en ik rende de ontvangstzaal in en riep naar Annick’ vite, vite’, wij haasten ons naar de auto en rijden vite, vite Nice uit.
</div><div>
</div> -
3 Replies
-
Hi Christiane – hierbij de feedback voor jou! Later zag ik dat je eerste versie WEL netjes en schoon was dus zie het als een algemene opmerking van mijn kant (ik begin nogal streng namelijk). Kortere zinnen, een ander onderwerp; beide goed gelukt alhoewel er wel een en ander misgaat met de tijden. In de video vertel ik daar meer over! Zie:
https://www.loom.com/share/b921a7498e314686878b85864aaf7371?sid=ec63fbc2-5bcf-4cbf-892c-464b7899dfe6
-
Hoi Christiane,
Ik hoop dat ik de juiste tekst beoordeeld heb, ik was even in verwarring, maar volgens mij is dit de laatste tekst die je hebt geplaatst.
Allereerst is het je goed gelukt om kortere zinnen te gebruiken. Het leest hierdoor heel anders. Je beschrijft de dialoog mooi, ik voel als lezer je wanhoop dat de pup misschien terug moet, en ben opgelucht als hij toch mee mag.
Wat mij opviel en waardoor ik als lezer wat zoekend bleef, was dat de tegenwoordige en verleden tijd steeds door elkaar liepen. Het was mij daardoor niet duidelijk wanneer het nu gebeurde.
Verder gebruik je vaak het woordje lief. Misschien kun je op andere manieren beeld hierbij geven zonder het woord lief steeds te gebruiken.
De interpunctie klopt niet overal, een aantal keren staat bijvoorbeeld de punt buiten de komma (tekst’. Ipv: teskt.’), de punt hoort bij de gesproken tekst.
‘Onze verhuis’ viel mij in eerste instantie ook op, maar ik begrijp nu dat het Belgisch is en je past het consequent toe.
Warme groet, Nicole
-
Dank je wel, Nicole. Het klopt, ik had de tekst al een tijd terug geschreven en had moeite om de tijd aan te passen. Heel goed dat anderen dat zien. Voor mij zo vertrouwd. Kortere zinnen blijken fijner te zijn om te lezen. Dank je wel. Ik ga nu naar jouw tekst. Met vriendelijke groeten, Christiane
Log in to reply.