Beter leren schrijven 2 (start: 14 juli) *CLOSED*
De link waar jullie telkens welkom zijn, is: https://zoom.us/j/97629557580
(op 14 juli, 28 juli en... View more
Organisator:
- Organized by
-
-
DE ANDERE TEKST LEZEN SVP Huiswerk 3 BLS 2 ( Opdracht: wat anders dan dementie).
-
DE ANDERE TEKST LEZEN SVP Huiswerk 3 BLS 2 ( Opdracht: wat anders dan dementie).
18 jaar geleden
‘Mijn leven moest beter’. Daar ga ik aan werken. Na mijn scheiding, nu vijf jaar geleden, kon ik me nog steeds niet thuis voelen in mijn nieuwe situatie. Plotseling zag ik in dat mensen die een hond hebben, deze regelmatig uitlaten. Jaaàà..dat was het ,ik had een hond nodig ,deze gaat structuur in mijn leven brengen. Op internet vond ik een kweker die Labrador en – Golden – Retriever- pupjes had. Acht weken oud, ze mogen bij hun moeder weg. Mijn dochter Annick zou met me mee gaan kijken. We zijn ook allebei in de ban van onze verhuis naar Zuid-Frankrijk, wat we heel toevallig op hetzelfde moment beslist en aan elkaar verteld hadden. ‘Je moet een Labrador nemen’ zei Annick, zij had er al twee. Zodoende zouden wij in het Zuiden gaan wandelen met drie labradors. De fokker nam ons mee en een allerliefst pupje kwam naar me toegelopen. Ik was verkocht. Dit is het mijne. Een zwarte Labrador. De naam van mijn hond moest met een ‘B’ beginnen volgens Annick. De namen van haar honden zijn Beau en Baloe en de mijne moest Bess heten.
Dozen werden ingepakt, alles werd geregeld voor de verhuis, Annick was al vertrokken naar het Zuiden en ik zou later met het vliegtuig komen met mijn Bessje. Mijn pup moest ingeënt worden voor hondsdolheid.
Dat kon pas als hij 12 weken oud was. Een ander gegeven was dat mijn hondje als handbagage in het vliegtuig met me mee mocht, als hij niet meer dan 5 kg woog. De oplossing werd gevonden. Ik ga zo spoedig mogelijk vertrekken. De dierenarts besluit om een brief te schrijven om te verklaren dat Bess nooit in aanraking geweest was met honden met hondsdolheid. Deze plannen zijn uitsluitend mogelijk vanuit Zaventem. Op het vliegveld liet ik de ritssluiting van de tas zo lang mogelijk open. Bess kijkt heel lief rond. Wat een onderneming voor dat kleine beestje.
Gedurende heel de vlucht is Bess heel lief in de tas aan mijn voeten. Annick zou ons in Nice ophalen. Na mijn landing zet ik mijn koffer en de tas met Bess erin op een bagagekar. Hij is zo lief en wat zielig dat de ritsluiting nog steeds dicht is. Ik maak die zodanig open dat hij met zijn kopje uit de tas kan komen en kijkt lief rond. Ee heel grote fout van mij. Niet alleen de medepassagiers die Bess komen aaien en hem zo lief vinden, doch ook de douane had dat gezien.
– ‘Madame, wilt u mij de papieren van uw hond laten zien?’ Zij zochten in zijn paspoort of hij ingeënt was voor hondsdolheid.
– ‘Pas de problème’, antwoordde ik vol overtuiging en haalde al mijn papieren uit mijn tas.
– ‘Monsieur, s’il vous plaît, ik heb alles wat u vraagt, hier is de brief die de dierenarts geschreven heeft. Alles is perfect in orde’. Ik kan zo doorlopen meende ik,….
Bess keek lief rond.
Zo schattig en vertederend dat lief zwart kopje uit de tas.
– ‘Le chien, alleen de hond moet onmiddellijk terug het vliegtuig in en het is voor hem verboden om Frankrijk binnen te komen.’
– ‘Ca ne va pas’, antwoordde ik. ‘Hij gaat dood als hij terug moet, comment… wie gaat er zich over hem ontfermen?’
– ‘Het moet, geen andere oplossing’!
– ‘Monsieur, ik laat hem niet alleen’.
– ‘Bien sûre, u laat hem alleen, hij gaat onmiddellijk en heel alleen terug naar ’t vliegtuig’.
Verbijsterd keek ik hem aan, de douanier liep het bureau in om de retour naar het vliegtuig te regelen. Gedecideerd kijkt zijn collega mij aan en plotseling fluistert hij: ‘vite, vite, vlug, vlug’ en ik rende de ontvangstzaal in en riep naar Annick’ vite, vite’, wij haasten ons naar de auto en rijden vite, vite Nice uit.
-
1 Reply
-
<div>Leuk verhaal Christine. Ik weet dat je maar 500 woorden mag, maar in je boek zou het denk ik leuk zijn uitgebreid in te gaan op je eerste ontmoeting met Bess.</div>
Een paar dingetjes,
We zijn ook allebei in de ban van onze verhuis naar Zuid-Frankrijk, wat we heel toevallig op hetzelfde moment beslist en aan elkaar verteld hadden. // Misschien iets meer uitleg? Gaan jullie samen of ieder apart wonen? Wisten jullie het niet van elkaar?
verhuis, // wij zeggen verhuizing, maar misschien is het een uitdrukking van jou/België?
Niet alleen de medepassagiers die Bess komen aaien en hem zo lief vinden, doch ook de douane had dat gezien. //Ik vind dat deze zin niet loopt, maar dat zou een taalverschil kunnen zijn. // De medepassagiers komen Bess aaien, waardoor ook de douane ineens het het hondenhoofdje uit de tas opvalt.
Log in to reply.