Antwoord: Huiswerk les 1_Rudie

  • brenda-van-es

    Organisator
    juli 16, 2023 op 12:17 pm

    Hallo Rudie, dankjewel voor je tekst! Haha, die man zeg. Je hebt het heel goed gedaan, ik zie je de beweging maken tussen actie, gedachten, setting. Lichaamstaal mag nog sterker, vermoedelijk heb je met het woord onrustig gedacht dat genoeg in beeld te hebben gebracht bij je lezer, maar ik zou toch echt meer gaan naar de uitingsvorm van die onrust.

    Ik heb de video met feedback voor je klaarstaan op deze link:

    https://www.loom.com/share/eb76b9b0252f4e08912728d3d7ea3eab?sid=83da151d-43b0-4f7c-859d-7aeebbb57f87

    Onderstaand ook de tekst zoals je deze ziet in de video.

    Tot in de les, en een fijne dag!

    Brenda





    In de Trein

    Ik app mijn schoondochter dat ik op Schiphol de trein gehaald heb en over anderhalf uur aankom in Deventer.

    Na de stop in Amersfoort is het druk geworden, bijna alle plekjes zijn bezet. Vlak voordat de deuren sluiten komt een man gehaast met een koffertje en een dagblad in zijn hand in de coupé. Hij gaat tegenover mij zitten en zet zijn koffer naast hem op de grond. Hij lijkt nerveus waardoor ik wat langer naar hem kijk. Dan zie ik wat hij waarschijnlijk ook net ontdekte, zijn gulp staat open. Ik kijk discreet naar buiten in de verwachting dat hij hem snel dicht zal ritsen. Buiten zie ik weilanden met koeien en mensen die voor de spoorbaan staan te wachten als wij voorbijsnellen.

    De man legt zijn de NRC op zijn schoot, zijn open gulp is dan verborgen maar niet vergeten. Hij kijkt schichtig om hem heen. Zouden anderen het ook hebben gezien? Maar iedereen lijkt naar buiten te kijken, heeft oortjes in of is in gedachten, op weg naar ergens. Zou hij aan mij gemerkt hebben dat ik het gezien heb? Waarom gaat hij niet gewoon staan om die rits omhoog te trekken? Terwijl ik dat allemaal denk blijft hij zitten met zijn dagblad. Misschien bedenkt hij ondertussen oplossing, hoe hij dit het beste kan aanpakken.

    Ik krijg zin om het dan maar gewoon zeggen: ga staan en doe die rits dicht. Klinkt ook weer een beetje onaardig. Wat zou ik doen in zijn situatie? Misschien wel net als hij? Mijn hele denken is ineens helemaal gericht op die man. De volgende stop, Apeldoorn, duurt nog 25 minuten, als dat zijn bestemming is. Heb met hem te doen, stiekem kijk ik zo nu en dan of hij het al opgelost heeft maar het dagblad onder zijn handen ligt nog steeds op zijn schoot. Dan zijn we op het station van Apeldoorn, hij staat op en verdwijnt uit mijn blikveld.

    Mijn schoondochter komt mij ophalen. Ik ben aangekomen op station Deventer. Stromen mensen gaan naar de uitgang, sommigen lopen snel met of zonder een rolkoffertje, anderen doen het rustig aan. Ik check uit en buitengekomen kijk ik waar mijn schoondochter is, zie haar staan bij haar auto, we zwaaien naar elkaar.